Geplaatst op 20/06/2016 in geen categorie, Non classé @nl, WijBurgers.

De aanslagen van 22 maart 2016 zijn gepleegd door moslims van de salafi-jihadi-beweging. Het is hun uiteindelijke bedoeling om gemeenschappen door geweld te beïnvloeden om ze zo volgens hun interpretatie van de Koran en de Sunna (profetische traditie) op dezelfde leest te schoeien en het Kalifaat te doen herrijzen.

Inleiding

Voor Kerstmis hadden we de aanslagen in Parijs …

Voor Pasen hadden we de aanslagen in Brussel …

Ze waren volledig voorspelbaar: de rapporten uit 2010 en 2011 van de Veiligheid van de Staat zijn verhelderend.

Waarom zijn sommige moslims terrorist, wat een synoniem is voor ‘gewelddadige radicalisering’? Zonder een rationeel begrip van dat wereldwijde verschijnsel is het moeilijk om samenhangende antwoorden te vinden om het uit te roeien.

Een persoon die ‘geradicaliseerd’ of ‘fanatiek’ is, is iemand die zijn ideeën op een krachtige en intolerante wijze verdedigt door de waarden te verwerpen van de maatschappij waarin hij leeft.

Het ‘islamitisch terrorisme’ wordt geconditioneerd door verschillende onuitgesproken zaken: de afwijzing van religie door aanhangers van een filosofisch materialisme en de voorstanders van een fundamentalistische vrijzinnigheid, de onwrikbare steun van de VS en het Westen aan Saoedi-Arabië en het onvermogen van de VN om het Israëlisch-Palestijnse conflict op te lossen.

We stellen vast dat de terroristische daden een religieuze en politieke dimensie hebben. De martelaars roepen net voor ze sterven: “Allah Akbar”.

Om een ideologie (een ideeëngoed dat is gebaseerd op overtuigingen en interpretaties, maar niet noodzakelijkerwijs op kennis) doeltreffend te bestrijden, is het noodzakelijk haar te begrijpen.

Analyse van het islam-extremisme

De expeditie van Napoleon naar Egypte (1798) heeft het verval van het Ottomaanse Rijk in gang gezet. De kolonisatie van verscheidene Arabische landen door geweld (Algerije, Libië …) en/of financiële belangen (Egypte, Turkije …) heeft geleid tot de verdeling van het Ottomaanse Rijk in verschillende, vaak kunstmatige staten waar westerse belangen golden, zoals olie en de controle over de route naar India.

Vanaf de tweede helft van de 19de eeuw stelden islamitische intellectuelen zich over die situatie de volgende vraag:

“Waarom zijn we ten opzichte van het Westen in verval geraakt terwijl we wel een machtig rijk hebben gehad dat 12 eeuwen lang voorspoed heeft gekend?”

Het eerste antwoord, van politieke aard, was: “Laten we het Westen imiteren en hun wetenschappelijke, technische en politieke kennis verwerven. Zo zullen we onze macht herstellen.”

Het tweede antwoord, van religieuze aard, was: “Het feit dat het Westen ons heeft voorbijgestreefd komt omdat we afstand hebben gedaan van de originele islamitische voorschriften en de gewoonten van de vroegere generaties (de salafs).” (Dus impliciet: God heeft ons verlaten omdat wij ons van HEM verwijderen.)

Vanaf de tweede helft van de 19de eeuw had het eerste antwoord van politieke aard de overhand. De Arabische landen moderniseerden dankzij de liberale elites die soms de islam ontkenden. Ze hebben hun onafhankelijkheid gekregen, maar op de Golfstaten na, slaagden ze er niet in om hun burgers uit de armoede te halen. Die situatie heeft tot de Arabische Lente geleid, een periode waarin verscheidene dictators ten val werden gebracht.

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de tweede vraag, van religieuze aard, steeds belangrijker. Dankzij Saoedi-Arabië en haar financiële middelen heeft de religieuze aanpak vanaf 1970 aanhangers over de hele wereld gevonden (ook in Brussel: de Grote Moskee in het Jubelpark).

Oorsprong van het salafi-jihadisme/wahabisme

Het moslimfundamentalisme is in het midden van de 9de eeuw gegroeid tijdens de grote controverse over de Koran. Theologen debatteerden over deze vraag: “Werd de Koran door God geschapen voor de Arabieren van de 7de eeuw of had hij al altijd bestaan, wat veronderstelt dat de Koran ongeschapen van aard is.” Het debat zette de moetazilieten (voorstanders van de rationele theologie) tegenover de traditionalisten. Die laatsten beschouwden de Koran ongeschapen van aard, hij kon dus in geen geval geïnterpreteerd worden. Hun mening werd door de islamitische wereld en de politieke autoriteit (de kalief) aanvaard en is sinds de 9de eeuw nog nauwelijks in vraag gesteld.

Die theologische controverse heeft belangrijke gevolgen gehad voor de moslimwereld: de islam (religie) is van oordeel dat iedere gelovige de Koran, het ongeschapen woord van God, moet bestuderen om er vervolgens de conclusies uit te trekken die hij relevant acht om een waardig leven te leiden en het paradijs te verdienen. Er zijn geen geestelijken in de soennitische islam (90 % van de moslims). Bovendien moet de gelovige de hele Koran beschouwen, zonder verzen uit hun context te halen. De Koran is echter zeer complex. Vers 3.7 stelt: “… er zijn verzen in, die onoverdrachtelijk zijn, zij vormen de grondslag van het Boek, er zijn andere verzen, die zinnebeeldig zijn.”

Om de betekenis van de woorden van de Koran vast te leggen, hebben de moslims zich op de woorden, feiten en daden van Mohammed gebaseerd. Die overleveringen over het doen en laten van Mohammed, ook wel de Hadith genoemd, hebben deze kenmerken:

• ze tellen een groot aantal bladzijden, enkele honderdduizenden regels (?),
• in verschillende hoedanigheden (van authentiek tot apocrief),
• die tot 200 jaar na Mohammeds dood zijn opgeschreven
• en gaan niet alleen over Mohammed, maar ook over zijn opvolgers tot de derde generatie (de salafs, de vroegere generaties).

Aangezien de Hadith niet het woord van God is, interpreteren sommigen hem vrijer, terwijl anderen hem letterlijk opvolgen. Via de Hadith kent men de SOENNA, de traditie van de Profeet (vandaar de naam ‘soennitische moslim’).

Er bestaat dus niet één islam, want er zijn meerdere interpretaties. De gelovige wordt aangeraden, maar dat is niet verplicht, om het advies van de consensus van de oelama (de ijma) op te volgen over een bepaalde interpretatie. Momenteel volgen de oelama van Saoedi-Arabië, bezitters van de heilige plaatsen, de strekking van de orthodoxe islam, gebaseerd op de islam van de salafs, vandaar de naam salafisme. Die religieuze stroming kent drie oriëntaties:

• de quiëtistische salafist past de islam toe in afzondering van de wereld,
• de politieke salafist probeert de wereld waarin hij leeft in die mate te beïnvloeden dat hij haar aan zijn denkbeeld van de islam kan gelijkstellen zonder daarbij geweld te gebruiken
• de salafi-jihadist gaat ervan uit dat hij die verandering alleen kan teweegbrengen door geweld, door ongelovige moslims (takfir) en niet-moslims te bestrijden.

NB : Het wahabisme is een bijzondere strekking binnen het salafisme als gevolg van de standvastige alliantie tussen de familie van de oelema en is ontstaan uit de preek van El Wahhab en de familie Saoed.

Opkomst van het salafi-jihadisme

Het salafi-jihadisme is een theorie die vanaf de jaren 1960-1970 zeer gedetailleerd is uitgewerkt. Een letterlijke opvolging van de teksten geeft de volgende situatie: in een Hadith staat geschreven dat Mohammed geen meloen at voor het gebed. Sommige gelovigen schrappen daarom in 2016 meloen van het menu.

Veel gewapende conflicten hebben geleid tot extreem geweld. De Sovjet-Russische invasie in Afghanistan in 1979 wordt als het startpunt beschouwd. De CIA had salafisten (zoals Bin Laden) uit verschillende landen opgeleid voor de strijd en opstand. Daaruit volgden andere conflicten in: Tsjetsjenië, Bosnië, Libanon, Libië, de sub-Sahara, Jemen, Irak en sinds 2011 Syrië.

Het doel van de jihadisten is om de grootsheid van het islamitische rijk terug te winnen door de voorschriften van de oorspronkelijke islam op te volgen, het westerse te bestrijden en een kalifaat herop te bouwen dat de grenzen van het Westen overschrijdt.

Al die conflicten hebben het salafi-jihadisme versterkt. Het verspreidt zich niet alleen op Arabisch grondgebied, maar ook binnen de westerse landen, aangezien zij betrokken zijn bij de Arabische landen. We blijven dus niet gespaard.

Belangrijke opmerking: alle salafi-jihadisten zijn moslims, maar niet alle salafisten zijn jihadisten en niet alle moslims zijn salafisten.

De gevolgen van het moslimfundamentalisme in 2016:
Daesh en de vluchtelingencrisis

Daesh

Het fundamentalistische antwoord vertrekt vanuit de idee dat het grootse verleden van de islam te danken was aan een strikte naleving van de voorschriften van de vroege voorouders (salafs), die we kennen door de Hadith (Soenna). God ondersteunt hen die een strikte en rigoureuze islam toepassen (vergelijk met het Pruisische “Gott mit uns”). De salafisten voelen zich in hun mening versterkt als ze het succes zien van de landen die een fundamentalistische islam toepassen, zoals de Golfstaten, Pakistan en Iran.

Zo zouden we kunnen denken dat de salafistische ideologie een vruchtbare bodem is voor islamitisch terrorisme (zie F. Dassetto-Cismoc). Daesh, de Islamitische Staat, zal misschien vernietigd worden, maar haar ideologie zal waarschijnlijk blijven bestaan omdat ze oud en diepgeworteld is.

De vluchtelingencrisis

Die crisis is onvermijdelijk omdat de inwoners van de Arabische landen, die herhaaldelijk door eindeloze conflicten geteisterd worden, goed weten dat het conflict jaren zal duren vooraleer het zal opgelost zijn. De Israëlisch-Palestijnse en Afghaanse conflicten zijn daar duidelijke voorbeelden van.

De massale toevloed van vluchtelingen is een strategie van Daesh om haar toenemende macht te behouden. Door chaos te creëren in de Europese Unie hoopt Daesh het Westen te verzwakken, en daarmee haar grootste vijand.

Besluit

De aanslagen in Brussel zijn het resultaat van theologische en politieke conflicten die in de geschiedenis van de Arabische wereld teruggaan. De salafistische/wahabistische ideologie beoogt, met of zonder geweld, een orthodoxe islam te bevorderen die hoofdzakelijk gebaseerd is op overleveringen over Mohammed en zijn vroege volgelingen (de salafs). Die religieuze en politieke ideologie is goed te begrijpen en heeft tot doel om de Arabische wereld haar waardigheid en grootsheid uit het verleden terug te geven. Ze is een reactie op de pogingen om de moslimwereld te verwesteren, waar religie een sterke
identiteitsmarkeerder blijft.

We kunnen denken dat als we de moslims zelf de conflicten in het Nabije en Midden-Oosten laten oplossen, we het islamitisch terrorisme kunnen tegengaan.

Michel Annez
Voorzitter van Libertas
Diploma in de islamitische theologie en godsdienstwetenschappen
Doctor in de wetenschappen
Diploma in het bedrijfsbeheer
Eigenbrakel, 17 april 2016